Een aantal jaren geleden is bij mijn echtgenoot diabetes type 2 geconstateerd. Mijn lief werd –tegen zijn zin- opgenomen in de diabetesketen en kreeg dus regelmatig voedingsadviezen, bloedcontroles en oogmetingen en natuurlijk zeer regelmatig een recept. Een recept voor metformine. Metformine verhoogt de gevoeligheid van vet- en spiercellen voor insuline, het hormoon dat ervoor zorgt dat het suikerniveau van bloed daalt. Insuline wordt afgegeven zodra het suikerniveau boven een bepaalde waarde komt.
Bob wilde liever geen medicijnen slikken en begon, op advies van de diëtist, af te vallen.
Het lukte hem gewicht kwijt te raken maar de afhankelijkheid van medicijnen bleef. Sterker nog: in een periode van 2 jaar werd de hoeveelheid metformine verdrievoudigd.
Toen ik mij begon te verdiepen in voeding en leerde dat medicijngebruik bij diabetes type 2 te verminderen, of zelfs af te bouwen, is kreeg ik zicht op alternatieven voor medicatie. Bob was meer dan bereid om een en ander uit te proberen. Hij wilde graag zijn medicijngebruik verminderen. En…. het werkte! Langzaam bouwde Bob het aantal tabletten metformine af van 3 naar 1. (Bob is overigens zeker niet de enige die dit voor elkaar kreeg. Uit grootschalige onderzoeken blijkt dat in een groot aantal gevallen vermindering of zelfs afbouw van medicijnen bij diabetes type 2, mogelijk is.)
Bob’s suiker bleef lange tijd goed. Groot was dus onze schrik toen zijn nuchtere suikerwaarde bij de laatste controle gestegen was tot 8,4. Te hoog. Gelukkig suggereerde de huisarts om eerst uitvoeriger bloedonderzoek te doen. Een paar dagen later bleek het gemiddelde suikerniveau (over een langere periode) goed te zijn en de nuchtere suikerwaarde gedaald naar 7,1. Wel wat hoog maar niet alarmerend hoog.
De verklaring voor deze best grote verschillen tussen ‘dagwaarden’ en gemiddelde waarde zit hem in de factor stress. Door ernstige gezondheidsklachten (niet gerelateerd aan suiker) had Bob al een aantal nachten zeer slecht geslapen. Hij lag wakker van zijn klachten maar ook van de zorgen erover. Dit begon vlak voor de vingerprik.
Je zorgen maken, is stress ervaren en dus reageert je lichaam met de productie van stresshormonen. Hormonen die zorgen voor een verhoging van het suikergehalte van bloed. Zo ook bij mijn Lief. Zijn suikerniveau steeg dus door zijn zorgen om zijn gezondheid, maar hij gebruikte de vrijgekomen suiker niet (zoals hij wel gedaan zou hebben in een situatie van levensgevaar). Toen ik op internet vond dat zijn klachten ook met iets heel onschuldigs (maar wel vervelends) te maken konden hebben zakte de stress. Dit vond ik een dag voordat hij voor de tweede keer bloed liet prikken. Het gevolg was dat Bob’s mentale stress daalde, daardoor de productie van stresshormoon en daardoor het suikerniveau…..
Stress heeft dus meer effect dan je misschien denkt. (Mijn ega is overigens akkoord met het delen van zijn persoonsgegevens.)
Suiker en stress
