Naar aanleiding van mijn vorige column over kanker belde een plaatsgenoot en vertelde mij spontaan hoe zijn schoonmoeder, na het horen van de diagnose kanker, alles aanpakte om de ziekte te bestrijden. In haar geval met succes: ze overleefde de diagnose tientallen jaren. En ook Hans Schilder, arts en onderzoeker, beschrijft in zijn boek ‘Herverbindingen’ processen van mensen die nà het horen van de diagnose kanker (grote) veranderingen in hun leven aanbrachten. Die veranderingen leidden vaak tot uitstel van het levenseinde en heel soms tot genezing.
Ik vind deze informatie heel inspirerend. Het is een mooie illustratie van het feit dat kanker voor het grootste gedeelte door ‘omgevingsfactoren’ veroorzaakt wordt en niet door genetische factoren. Voor een deel weten we dat al lang: we weten dat roken in verband wordt gebracht met longkanker en het werken met asbest ook. Toch was deze kennis voor mij nooit de reden om te stoppen met roken. Ik stopte pas toen ik zwanger wilde worden en ik mijn kind geen nadelige gevolgen van mijn verslaving aan wilde doen. Toen pas kwam er een korte-termijn-effect van stoppen met roken in beeld en had ik de wil om dat ook echt te doen. (In de opvoeding van mijn kinderen heb ik ook de nadruk gelegd op deze korte-termijn-effecten: roken kost geld (en inmiddels veel geld) en je adem en kleren gaan enorm stinken als je veel rookt! Geen idee of dat gewicht in de schaal gelegd heeft maar gelukkig roken ze geen van beide).
Hans Schilder beschrijft niet zozeer de effecten van etens- en genotwaren maar focust zich op het bevrijdende effect van het doorwerken en verwerken van (teleurstellende) levenservaringen. Van bijvoorbeeld het ondermijnende gevoel dat je er niet mag zijn zoals je bent. Of het gevoel dat je niet aan de verwachtingen van anderen voldoet. Of dat je je eigen dromen niet waar kunt maken. Hij noemt dit proces van realisatie en verwerken ‘herverbinden’.
Het was mij niet zo bekend dat onverwerkte levenservaringen in verband gebracht worden met het ontstaan van (specifieke vormen van) kanker. En al helemaal niet dat het alsnog verwerken van die levenservaringen helend is en invloed heeft op het verloop van de ziekte. Dat verbaast me. Hans Schilder deed zijn onderzoek al in de jaren 90 van de vorige eeuw. Hij promoveerde in 1996. Dat is al meer dan 20 jaar geleden! Hoe kan het dat deze informatie niet algemeen bekend is? Of heeft u andere ervaringen dan ik?
Kanker vraagt om herverbinding
